Wystawa malarstwa Iwony Duracz-Gil pt. "Warstwy pejzażu" oraz Łukasza Gila pt. "W poszukiwaniu bezcielesności"

Od 19 stycznia 2024 r. w sieradzkim Biurze Wystaw Artystycznych można oglądać wystawę prac Iwony Duracz-Gil i Łukasza Gila. Artyści mieszkają i pracują w Rzeszowie. Wystawa obu artystów jest czynna do 2 lutego.

O swojej twórczości opowiada Iwona Duracz-Gil:

"Repertuar moich prac na ten czas to głównie reminiscencje pejzażu, zapis widzenia artystycznego przefiltrowany przez moją wrażliwość i intuicję. Poszukuję specyficznego klimatu, wyczuwalnej atmosfery danego miejsca. Tworzone przeze mnie prace dotyka geometryzacja form. W poszukiwaniu pożądanego nastroju obrazu punktem wyjścia jest natura. W toku malarskich zmagań coś przyjmuję, coś odrzucam, stwarzam nowy porządek. Pochłania mnie kolor, światło, kształt. Obraz na początku emanuje nadmiarem elementów, sugerowanych przez obrazowaną przestrzeń, stopniowo jednak następuje synteza. Kompozycje stają się coraz bardziej oszczędne. Oddalając się od rzeczywistości kreuje malarski świat. Natura w moim sposobie widzenia artystycznego ściśle wiąże się z linią. Linia pozostaje czynnikiem konstrukcyjnym. Wyrażam nią rytm drzew, ruch wody. Ważnym elementem mojej ekspresji jest kolor, który może wzruszać, dawać radość, budzić wstręt. Zapamiętuje ten, który wywarł na mnie największe wrażenie i staram się go odtworzyć. Delikatna struktura plamy w połączeniu ze smugą światła wypełniając płaszczyznę obrazu pozwala mi na uzyskanie pożądanej atmosfery. Jeśli malarstwo posiada w sobie jakąś tajemnicę, jeżeli posiada głębię, daje możliwość wielowarstwowych odczuć. Stanisław Fijałkowski powiedział kiedyś (…) bezpośrednie wypowiedzi w sztuce są banalne, pośrednie poruszają wyobraźnie. Maluje swoim potencjałem na który składają się otoczenie, radości, smutki. Obrazy to wizerunek naszego wnętrza. Od tego się nie ucieknie. Dotychczasowe doświadczenia malarskie stały się dla mnie sposobem na poznawanie otaczającego świata oraz próbą rozpoznania siebie w formie tworzonego obrazu. Doświadczenia te są dla mnie wciąż otwarte".

O swoich pracach mówi Łukasz Gil:

"Zdobyta wiedza i doświadczenie nauczyły mnie dociekliwej obserwacji świata, formułowania w ciągle nowy sposób „zapisu” natury, przy wykorzystaniu całego bogactwa dotychczasowych eksperymentów. Przestrzeń mojej twórczości to wieloletnie konfrontacje abstrakcji z figuracją, to poszukiwanie właściwej formy do wyrażenia siebie. To także dialog z tradycją obrazowania w sztuce idei i wartości związanych z metafizycznym aspektem ludzkiej egzystencji. Pośród kulturowych toposów szukam swojego głosu. Staram się przy tym nie zagubić istoty doświadczeń duchowych utrwalonych w tradycji, głębszego poznania świata. Moje obrazy mają zapraszać do rozmowy. Dlatego pozostawiam w nich przestrzeń dla odbiorcy. Zawsze zależało mi na tym, aby moje obrazy nie były sztuką rejestrującą tylko zewnętrzne elementy rzeczywistości, ale dochodziły do prawdy ukrytej pod powierzchnią rzeczy. Dążę do tego, aby posiadały pewien magiczny nastrój, były wieloznaczne, ewokowały wielorakie odczucia. Pokazuję to poprzez formę. Posługuję się medium malarskim stosując złożone odmiany czerni o dużej powściągliwości. W ten sposób, wybierając i działając selektywnie, tworzę inny porządek. Chcę, aby we współczesnym świecie, w którym mamy wszystkiego za wiele, sztuka była przestrzenią do rozmowy z samym sobą".